Al Capone in Zaandam

Achter me stond een Volkswagenbusje met vol licht aan. Iemand maakte zich los van een groepje mannen en naderde de zestiencilinder Cadillac Fleetwood sedan met rasse, bijna militaire schreden. Kort daarop werd de schim herkenbaar. De politieagent vroeg beleefd doch dringend om alle papieren. Die had ik niet op zak, behalve het linnen, niet op mijn naam staande kentekenbewijs. Een ter plekke bedachte smoes zou uitkomst brengen. De wagen had een kleine panne aan de remmen en een van mijn vrienden was te voet naar Zaandam gegaan om garagehulp te zoeken. Die had de papieren bij zich. De agent knikte begripvol. Tenslotte liep het pas tegen tweeën en hoe later op de avond hoe schoner volk moest hij hebben gedacht. Of we dan maar plaats wilden nemen in het wachtende busje. Daarmee zou die vriend vlot zijn ppgespoord. Zo reden we door het uitgestorven plaatsje waar ooit nog tsaar Peter de Grote het vak van scheepstimmerman onder de knie kreeg. Veel volk was niet meer voorhanden. Een enkeling, vaak slecht ter been, keek wazig op bij het inhouden van het busje. Of dit soms onze man was. Nadat we een paar keer ontkennend op deze vraag moesten antwoorden, begreep ik wel dat het niet veel langer op deze manier door zou gaan. Het busje maakte plotseling een slalom. We stopten voor de plaatselijke politiepost waar de nog redelijk amusante sfeer prompt veranderde.
Frank van der Heul publiceert sinds 1981 artikelen en boeken over klassieke auto?s. In ?Al Capone in Zaandam? doet de auteur met gevoel voor humor een boekje open over zijn eigen wagenpark. Het begon allemaal toen hij in 1964 voor 350 gulden een zestien jaar oude Austin A-70 Hampshire Saloon kocht en het rijbewijs nog moest komen.