Een spijker aan de brug

Een Spijker aan de Brug

Tussen Jodendom en christendom gaapt een brede en diepe kloof. Zal deze kloof ooit worden overbrugd?

In 'Een Spijker aan de Brug' staat auteur Kees Sybrandi (Lelystad) stil bij de motivatie voor het herstelwerk aan Joodse begraafplaatsen. Hij beschrijft onder meer de diepe verootmoediging die hieraan voorafging en de gebedsreizen naar Oost-Europa in de jaren zeventig. Het kamp Auschwitz, het Joodse getto van Warschau, de talrijke executies in Podhorodce en de pogrom van Kielce, een uiterst onrustwekkende gebeurtenis op 4 juli 1946, 14 maanden na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Deze geheel herziene tweede druk, die op 22 oktober verschijnt, is aangevuld met veel foto's en beschrijft hoe het werk zich in de laatste jaren heeft ontwikkeld.

Het werk 'met de handen' begon in Warschau en werd in 1984 gestart in Nederland. Jaarlijks wordt er in de zomermaanden door meer dan 100 mensen een week op een of meerdere door de Joodse autoriteiten aangewezen begraafplaatsen gewerkt. Inmiddels zijn er al meer 100 Joodse begraafplaatsen hersteld in onder meer Dordrecht, Rotterdam, Nijmegen, Amersfoort, Utrecht, Enschede, Groningen en op tal van andere plaatsen. De werkgroep wordt gevormd door Christenen die zich pijnlijk bewust zijn van wat er de Joden eeuwenlang is aangedaan.

De Joodse kunstenaar Marc de Klijn is evenals de auteur en de vele 'vrijwillige handen' diep geraakt door het werk. Hij tekende de prachtige aquarellen die het boekje treffend illustreren, naast sprekende foto's uit het veld.

"Als iemand iets doet om verzoening na te streven, mag je hem dat niet beletten".

Een Spijker aan de Brug is een uniek document en slaat een tastbare brug tussen culturen.
Kees Sybrandi staat op geheel eigen wijze stil wat dit werk van verzoening uitwerkt bij de Joodse gemeenschap.