Handboek psychosociale hulpverlening

Herzien en geactualiseerd
In dit volledig herziene en geactualiseerde standaardwerk beschrijven Roel en Sonja Bouwkamp de theorie en praktijk van de psychosociale hulpverlening, het brede gebied tussen de materiële hulpverlening en de gespecialiseerde psychiatrische zorg dat bijna driekwart van de problemen beslaat waarvoor cliënten hulp vragen.

Het handboek bestaat uit een theoriedeel (deel I), waarin inzichtelijk wordt gemaakt hoe psychosociale problemen ontstaan. Daarbij wordt vooral aandacht gegeven aan de opvoedingspatronen van ouders, de reactiepatronen van kinderen en hoe deze in de volwassen partnerrelatie doorwerken en op hun beurt het gezinsfunctioneren weer beïnvloeden. Dit deel is zowel integraal door het inzicht in de samenhang van functies en van de problemen in de diverse levensgebieden als integratief, doordat het relevante aspecten van diverse benaderingen in de hulpverlening integreert. Daarna wordt de methodiek met vele voorbeelden praktisch uitgewerkt in drie delen.

Deel II beschrijft hoe zowel individu- als systeemgericht gewerkt kan worden en hoe en waarvoor belangrijke mensen uit de omgeving van de cliënt bij de hulpverlening betrokken kunnen worden, ook bij louter individuele klachten. Het derde deel beschrijft het persoonlijk en ervaringsgericht werken. Het laat zien hoe gebeurtenissen in de relatie tussen hulpverlener en cliënt direct of indirect als voorbeeld kunnen dienen voor het aanpakken van problemen.

Het vierde deel beschrijft heel concreet de opeenvolgende fasen van het hulpverleningsproces en hoe zowel oplossings- als behandelingsgericht gewerkt kan worden. In dit laatste deel worden alle methodische inzichten en richtlijnen van de vorige delen integraal verwerkt.

Voor wie?
De methodiek sluit aan bij de beroepsprofielen, kerntaken en competenties van het maatschappelijk werk en de jeugdhulpverlening en is uiterst bruikbaar bij de opleiding van huisartsen en psychologen. Ook voor de meer ervaren hulpverlener is dit standaardwerk te gebruiken wanneer de hulpverlening stagneert.