Het Maakzel van Agricola

Zoals de stad Groningen het hart is van de Ommelanden eromheen, zo is de Martinikerk het hart van de stad. Geen Groninger zal niet opvrolijken bij het zien van ?D? olle grieze?, zoals de Martinitoren in het Noorden heet, en ook van het orgel weten zowel stadjers als ommelanders dat het iets bijzonders is. Dat dat besef bepaald niet van de laatste tijd is, blijkt uit dit boek: het in beginsel 15de-eeuwse instrument is keer op keer door mannen van vaak internationale naam aan de inzichten van nieuwe tijden aangepast ? de laatste keer in 1984.

Het Maakzel van Agricola beschrijft het orgel van binnen en van buiten, behandelt de geschiedenis ervan, beantwoordt vragen en roept nieuwe op. Omdat orgels nooit op zichzelf staan, bevat het boek ook een hoofdstuk over het koororgel en een hoofdstuk over de kerk zelf.
De titel Het Maakzel van Agricola is een citaat uit het verslag dat Charles Burney in 1773 publiceerde van zijn reis naar Duitsland, in de tien jaar later verschenen vertaling van Martini-organist Jacob Wilhelm Lustig. Burney looft het orgel, dat destijds al zijn huidige uiterlijk en samenstelling had, en merkt vervolgens op: ?Het Maakzel van Agricola blijft gestadig nog het voortrekkelijkste.? Waarvan acte: het Martini-orgel is geen Schnitger-orgel.