Verdriet is het ding met veren

?Het ontroerendste en grappigste boek over verdriet ooit.? ? Connie Palmen


?Het is haast ondoenlijk om Verdriet is het ding met veren, het debuut van Max Porter, zo fantastisch te laten klinken als het is [?] Poëtisch en rauw. Pesterig geestig en ontroerend teder. Even erudiet en taalvirtuoos als verpletterend direct en toegankelijk. Een klein, ongrijpbaar boekje. Grootse literatuur.? ? VPRO Gids


?Fenomenaal.? ? Het Parool


?Wat een prachtig, bijzonder boekje is Verdriet is het ding met veren. Het is met niets te vergelijken. En de vertaling met behoud van poëzie, door Saskia van der Lingen, is erg goed.? ? NRC*****


?Porters roman, prachtig vertaald door Saskia van der Lingen, is een magische bespiegeling over familie, verlies en de troost van literatuur. ? ? Trouw


'Is het proza? Poëzie? Een sprookje? Zijn het droombeelden? Verdriet is het ding met veren, het wonderlijke en wonderbaarlijke debuut van Granta-redacteur Max Porter is het allemaal, en meer. Verdriet is het ding met veren vertelt op volkomen originele manier het verhaal van een jong gezin waarvan de moeder plotseling komt te overlijden [...] Elke stem vertegenwoordigt een andere dimensie van het verdriet en vooral de manier waarop Porter de gevoelens van de jongens weergeeft is fenomenaal.' ? de Volkskrant****


?Absurd, mooi, betoverend, vervreemdend, onvergetelijk.? ? De Morgen**** ½


?Vindingrijk en aangrijpend [?] Dit vernuftige debuut laat zien dat verdriet veelvormig is en dat het een lange adem heeft. Porter ontroert en verrast met zijn fabelnovelle.? ? De Standaard****


?Over de dood schrijven is geen sinecure ? er valt weinig zinnigs over te zeggen en het vergt al een heel scherpe pen om al dat zwart tot behapbare woorden te versnijden. Max Porter slaagt er wonderwel in. In korte poëtische hoofdstukjes beschrijft hij de rouw van een jonge vader die net zijn vrouw verloren heeft en met een stelletje zonen achterblijft [?] Dat Porter een Ted Hughes-kenner is, blijft niet onopgemerkt, maar hij overstelpt de lezer niet met slimmigheden en hij houdt het bondig, wat de sprookjesachtige zeggingskracht alleen maar vergroot. Een extra zwarte pluim voor de humor, trouwens, want misschien is dat ons sterkste wapen: de wrange lach in het aanschijn van de dood.? ? Knack*****


?De woede, wanhoop en het ongeloof die volgen op de dood van een geliefde, worden verrassend mooi beschreven in dit debuut van de Britse redacteur Max Porter [?] Kleine roman, grote zeggingskracht.? ? Elsevier


?Bevreemdend op het eerst gezicht. Maar het werkt. Als gehypnotiseerd volg je de rollercoaster die rouw heet. ? ? Zin


?Een origineel verhaal dat een diep ontroerende blik op rouw geeft.? Elle


?Slechts 120 bladzijden, maar met de impact van een bulldozer [?] Porter heeft met dit debuut een knap staaltje schrijfwerk voortgebracht. Het is absoluut prachtig, grappig, emotioneel, pijnlijk, verdrietig, bizar en heel, heel, heel erg mooi. Het komt binnen vanaf de eerste bladzijde en laat je, net als Kraai, niet snel weer los. Terecht Boek van de Week op Hebban.? ? Hebban


?Verdriet is het ding met veren is een gloedvol, poëtisch verslag van obsessief gedrag, met een onderwerp, een studie ? in dit geval naar het werk van Hughes ? en met een alles verzwelgend verdriet. Het is mooi hoe de pijn langzaam plaatsmaakt voor waardevolle herinnering. De tijd heelt de wond, maar het litteken blijft [?] En zo geeft Porter ook een inzicht in zijn eigen beleving van zijn jeugdtrauma. Bijzonder! Een boek tot de essentie teruggebracht, dat vraagt om herlezing, om aandacht, maar dat evengoed aandacht teruggeeft.? ? Tzum/Literatuurplein


?Max Porter weet in iets meer dan honderd bladzijdes een emotionee